لبو دوست روزهای سرد

لبو دوست روزهای سرد

چغندر را از قدیم می شناختند و حتی در حدود چهار قرن قبل از میلاد با خواص درمانی آن آشنا بوده و از آن استفاده می کردند. چغندر دو نوع می باشد؛ یک نوع آن چغندر معمولی است به رنگ بنفش تیره و یا قرمز (لبو) و نوع دیگر آن چغندر قند است و به رنگ زرد روشن می باشد که به مقدار بسیار زیاد در نقاط مختلف دنیا برای استفاده از شکر آن، کشت می شود. چغندر، گیاهی است با برگهای پهن و درشت یا برگهای مخروطی شکل که از آن به همراه دیگر سبزیجات در آش یا خورشت استفاده می کنند، گاهی هم آن را به همراه ماست مصرف می کنند. چغندر خوب آن است که زیاد در خاک نمانده باشد زیرا چغندری که زیاد رسیده باشد سفت می شود. چغندر پیر معمولاً گردنی باریک دارد و شیارهایی روی آن به وجود می آید. چغندر خام، عسل گیاهی است و خداوند بعد از عسل، شفا را در چغندر قرار داده است، بر همین اساس می توان به ارزش چغندر پی برد. برای آنکه پوست چغندر پخته به آسانی کنده می شود، باید وقتی گرم است از آب گرم بیرون آورده و درون آب سرد قرار دهید تا به راحتی پوست آن جدا گردد.

لبو منبع سرشار از نیاسین، اسید پانتوتنیک، پیریدوکسین، کاروتنوئیدها و مواد معدنی مثل آهن، منگنز و منیزیم است. چغندر از گیاهان با ارزش تغذیه‌ای بالا و از سبزیجات ریشه‌ای مفید برای سلامت قلب و عروق است. رنگدانه‌های بی‌همتا و خاص آنتی‌اکسیدانی حاضر در این گیاه از بدن در برابر بیماری‌های عروق کرونر و آنفارکتوس محافظت می‌کنند و سطح کلسترول خون را پایین می‌آورند و خاصیت ضدپیری دارند.

خواص غذایی – دارویی چغندر

1- طبیعت چغندر گرم و تر است.
2- مصرف چغندر بیماری جذام را از بین می برد.
3- چغندر، عقل را زیاد می کند.
4- شیرۀ چغندر یکی از بهترین شیره های سبزی است که به ساختن گلبولهای قرمز خون کمک می کند، خون را تصفیه کرده و جریان خون را بهبود می بخشد. از این رو مصرف چغندر به خانمها بسیار توصیه می شود.
5- چغندر قرمز یا لبو به دلیل داشتن فیبر فراوان که خاصیت کاهش چربی خون را دارد و همچنین اسید فولیک، بهتر است در سبد غذایی بیماران قلبی و زنان باردار قرار بگیرد.
6- لبو دارای مقادیر فراوان آهن در کنار ویتامین ((ث)) و اسید فولیک است که از بروز کم خونی در افراد بویژه دختران جوان ممانعت می کند.
7- املاحی که در شیرۀ چغندر وجود دارد، یک پاک کنندۀ بسیار عالی برای کبد، کلیه و کیسۀ صفراست.
8- چغندر ملین، نرم کنندۀ و ادرارآور بوده و در رفع یبوست نقش عمده ای را ایفا می کند. همچنین اهمیت به سزایی در دستگاه گوارش دارد.
9- درمان کننده التهاب مجاری ادرار است.
10- چغندر برای درمان التهاب مثانه، بواسیر و بیماریهای پوستی بسیار مفید است. اشتها را نیز زیاد می کند.

11- چغندر مانند هویج دارای کاروتن است که در معده تبدیل به ویتامین A می شود. 12- خوردن چغندر پخته، برای رعشه مفید است خصوصاً اگر برگ آن سرخ رنگ باشد. 13- برگ چغندر خام ورم طحال را بهبود می بخشد. 14- چغندر مخلوط با آب هویج دفع کننده سنگ کیسه صفراست. 15- خوردن چغندر، در هوای خشک خصوصاً در فصل زمستان مؤثر تر است و به همه، خصوصاً پیران بسیار توصیه می شود. 16- شستشوی سر با جوشانده برگ چغندر، شوره و چربی مو را از بین می برد و ضد شپش است. 17- قرار دادن دست و پای ترک خورده در آب گرم شده برگ چغندر، موجب بر طرف شدن عارضه می شود. 18- ضماد برگ چغندر با عسل جهت رفع طاسی و زگیل مؤثر می باشد و چنانچه با حنا مصرف شود برای رویاندن مجدد مو و نکویی آن تأثیربه سزایی خواهد داشت. 19- مصرف چغندر برای درد مفاصل و نقرس مفید می باشد چون مقدار زیادی آنتی اکسیدان دارد. 20- در استعمال خارجی برای پانسمان زخم و درمان تاول استفاده می شود. 21- شربت چغندر بهترین نوشابه و تقویت کننده بدن و دافع سموم بدن است (برای تهیه شربت چغندر، با آبمیوه گیری آب سه تا چهار عدد چغندر خام را بگیرید و آن را با یک لیوان آب معدنی مخلوط کنید).

خواص سلامتی لبوها
لبو بسیار کم‌کالری و کم‌چربی (شامل فقط 45 کیلوکالری به ازای 100 گرم)، اما سرشار از فیبر، ویتامین‌ها و مواد معدنی است. لبو منبع بسیار خوب فولات است، اما پخت بسیار زیاد چغندر ممکن است به طور قابل ملاحظه‌ای این میزان را در غذا کاهش دهد. فولات برای سنتز DNA در سلول‌ها لازم است. فولات اگر در دوره پیش از بارداری مصرف گردد می‌تواند از نقص‌های مادرزادی در نوزاد جلوگیری کند.
همچنین لبو حاوی مقادیر قابل توجهی ویتامین C است. این ویتامین یک آنتی‌اکسیدان قوی می‌باشد که به بدن در تخریب رادیکال‌های آزاد که یکی از دلایل شیوع سرطان‌ها هستند کمک می‌کند. همچنین لبو منبع سرشار از نیاسین (ویتامین B3)، اسید پانتوتنیک (ویتامین B5)، پیریدوکسین (ویتامین B6)، کاروتنوئیدها و مواد معدنی مثل آهن، منگنز و منیزیم است. به طور کلی این سبزی ریشه‌ای پخته‌شده سطح بسیار خوب پتاسیم را نیز دارا می‌باشد. پتاسیم در تنظیم ضربان قلب کمک کننده است و متابولیسم داخل سلولی را با مقابله کردن با اثرات زیان‌آور سدیم منظم می‌سازد. چغندر دارای پروتئین – چربی – ویتامینهای A، B1، B2، B3 و C – مواد ازته – مواد قندی و املاح معدنی چون فسفر، کلسیم و آهن است.

موارد ایمنی
ادرار قرمز یا صورتی رنگ پس از مصرف چغندر، لبو یا برگ چغندر کاملاً طبیعی است. این حالت تقریباً در 10تا 15 درصد افراد که به طور ژنتیک قادر به شکستن رنگ‌دانه‌های بتاسیانین نیستند دیده می‌شود.
برگ چغندر حاوی اگزالیک اسید می‌باشد که ماده‌ای است که به طور طبیعی در سبزیجات وجود دارد و ممکن است باعث تشکیل سنگ‌های اگزالات در مجاری ادراری برخی افراد شود، بنابراین پرهیز از خوردن برگ چغندر به مقدار زیاد در افرادی که سابقه شناخته شده سنگ‌های اگزالات مجاری ادراری دارند توصیه می‌گردد و همچنین موجب دل پیچه می گردد. برای اجتناب از این مساله چغندر را همراه عدس بپزید. همچنین برای پختن چغندر از ظروف آلمینیمی استفاده نکنید.

منبع: واحد مشاورۀ آتي اسپرت

شما هم می توانید در مورد این مقاله نظر دهید