رایج ترین اصطلاحات در بیلیارد

بیلیارد نوعی بازی است که در فضای سر پوشیده بر میزی مستطیل پوشیده با ماهوت سبز با ۳ یا ۱۵ گوی و میله‌ ای چوبی بازی می‌شود. بیلیاردی که در ایران بازی می ‌شود گرفته شده از روسیه است، هر یک از گوی ها را شار (روسی گوی) می گویند. شما باید اصطلاحاتی که در این بازی به کار می رود را به خاطر بسپارید، زیرا این اصطلاحات در طول بازی زیاد به کار می روند.

اصطلاحات رایج در بیلیارد

Cue Ball (پیتوک):
یک توپ سفید بدون شماره است که شما در بازی فقط حق ضربه زدن به این توپ را دارید.

Object Ball (توپ هدف):
اولین توپی که در طول بازی، پیتوک به آن ضربه می زند.

Break:
ضربه ای است که در ابتدای بازی زده می شود. وقتی بازی شروع می شود، بازیکنی که از قبل تعیین شده به وسیله پیتوک اولین ضربه بازی را به سوی توپ های مرتب شده می زند و به این ترتیب بازی شروع می شود. به این عمل Break می گویند.

Pocketing a ball:
وقتی یک توپ داخل پاکت برود به این عمل Sinking نیز گفته می شود.

Scratch:
هنگامی که شما هرگز نمی توانید پیتوک یا توپ طرف مخالف را در پاکت کنید، در غیر اینصورت شما Scratch می گیرید و جریمه می شوید.

Frozen:
وقتی که توپ هدف به توپ دیگری یا به دیواره میز چسبیده باشد. ضربه زدن به این توپ مقداری دشوار است.

Position Play:
موقعیت بازی، سرعت لازم برای ضربه زدن، چرخش لازم و استراتژی بازی (به کدام توپ و از کجا ضربه بزنیم که بهترین موقعیت را برای ما فراهم کند.)

Banking a shot:
زمانی که شما به پیتوک ضربه بزنید و پیتوک شما به توپ هدف و توپ هدف به دیواره میز برخورد کند و داخل یکی از پاکت ها برود. به این معناست که شما یا خیلی خوب بازی می کنید و یا خیلی خوش شانس هستید.

Combination:
این در زمانی صورت می گیرد که ما به پیتوک ضربه بزنیم و پیتوک به یکی از توپ های خودمان و آن توپ به توپ هدف ضربه بزند و آن را هدایت کند.

نورپردازی برای بیلیارد
بهترین نور برای میز بیلیارد نور فلورسنت است. در مقایسه با لامپ‌های نئون قدیمی نور فلورسنت برای چشم بهتر و نیز از نظر اقتصادی باصرفه‌تر است، زیرا دوام آن بیشتر است.
تولیدکنندگان اکنون نور لامپ‌های فلورسنت را به جای لامپ‌های قدیمی پیشنهاد می‌کنند، به خاطر اینکه از ایجاد سایه توپ به خصوص در نزدیکی ریل کوتاه جلوگیری می‌شود.
نور بیلیارد باید در طول میز امتداد داشته باشد. این نور در دید واضح‌تر توپ‌ها و گوشه‌ها موثر است.

پوشش میز بیلیارد و توپ‌ها
روزگاری پارچه بیلیارد به طور معمول از جنس نمد بود، اما امروزه این پوشش از جنس پشم شیشه یا پشم معمولی و یا مخلوط (پشم و نایلون) است. اگرچه می‌توانید میز خود را در هر رنگی که می‌خواهید خریداری کنید، اما باید رنگی را انتخاب کنید که چشم را نزند. رنگ قرمز، ارغوانی و امثال این‌ها ممکن است در یک نگاه زیبا به نظر برسند، اما خستگی چشم خیلی زود حادث می‌شود.

توپ بیلیارد
زمانی توپ‌ها می‌بایست از عاج، ترکیبات دیگر و خاک رس ساخته می‌شدند، اما امروزه جایگزین‌های پایدارتری دارند. توپ‌های آسیایی از رزین‌های پلی استری ساخته می‌شوند و این باعث می‌شود که برای تولید ارزان‌تر باشند.

چوب بیلیارد
طول استاندارد یک چوب بیلیارد یک متر و ۴۷ سانتیمتر است.
چوب بیلیارد شامل نوک، بدنه و دسته است.
نوک: قسمتی که مقداری سفید و با طولی تقریبا برابر ۱.۲۷ سانتیمتر است و یک قسمت کائوچویی در نوک.
بدنه: قسمتی صاف و صیقلی، کم پهنا و بلند است در میانه.
دسته: پرپهناترین قسمت که به صورت مخروطی به طرف میانه و نوک پیش می‌رود.
وزن: معمولی‌ترین وزن برای چوب بیلیارد ۵۱۰ تا ۵۹۵ گرم است.

میز
یک میز بیلیارد تقریبا برابر ۱۳۷.۱۵۵ سانتیمتر عرض و ۲۷۴.۲۳ سانتیمتر طول دارد و معمولا یک رویه سبز مخملی از جنس پلی استر و پشم روی آن را پوشانده و دارای ۶ کیسه است که ۴ تای آن‌ها در گوشه‌ها و دوتای آن‌ها در طرفین میز قرار گرفته اند.

راک
یک شیء سه گوش است که بازیکن از آن برای مرتب کردن توپ‌ها استفاده می‌کند. تمام توپ‌ها در راک قرار می‌گیرند.

گچ
وسیله دیگری که در طول بازی از آن استفاده می‌شود، گچ است. ما گچ را به نوک کائوچویی چوب خود می‌مالیم تا به ما کمک کند که چوب در زمان ضربه زدن به توپ بهتر بچسبد.

نحوه ایستادن و ضربه زدن به توپ
یکی از مهمترین موارد کلیدی در یک اجرای شایسته نحوه قرار دادن پا‌ها به ویژه پای عقب است. پای عقب برای بازیکنان راست دست، پای راست؛ و برای بازیکنان چپ دست، پای چپ لاست.
اگر پای عقب شما خیلی نزدیک به میز باشد، بدن شما دچار گرفتگی عضلانی می‌شود و نمی‌توانید چوب تان را آزادانه حرکت دهید. در نیتجه قادر به اعمال شایسته ضربه مورد نظر نخواهید بود. اگر پای شما خیلی عقب باشد، بدن تان خیلی به سمت جلو خم می‌شود و در وضعیت نافرمی قرار می‌گیرید و حرکت چوب تان محدود می‌شود.

تاریخچه بازی بیلیارد
تاریخچه بازی بیلیارد مفصل و بسیار غنی است. این بازی توسط پادشاهان، افراد عادی، روسا، بیماران روحی، بانوان، آقایان و قهرمانان به طور یکسان انجام می‌شده است.
تا قرن پانزدهم این بازی مدتی در اروپای شمالی و گجویا در فرانسه بر روی چمن مانند بازی کروکت (نوعی بازی با گوی و حلقه) انجام می‌شده است. بعد از مدتی این بازی به مکان‌های سربسته بر روی میز پوشیده از پارچه سبز که شبیه به چمن بوده تغییر مکان یافته و در اطراف لبه‌های این میز حاشیه‌ای ساده قرار گرفته بود. توپ‌ها به جای اینکه توسط چوب‌های سفت و محکم که به آن چماق می‌گفتند ضربه زده شوند، هل داده می‌شدند.
عبارت بیلیارد از زبان فرانسه از کلمه بیلارت به معنی یک نوع چوب سفت و محکم و هم از کلمه بایل به معنی یک نوع توپ گرفته شده است.
در ابتدای بازی با تو توپ بر روی یک میز شش حفره‌ای با یک حلقه شبیه به حلقه بازی کروکت و یک چوب عمود که به عنوان سپر بود، انجام می‌شد. تا قرن هجدهم به تدریج حلقه و سپر ناپدید شدند و تنها حفره‌ها و توپ‌ها باقی ماندند.
قبل از سال ۱۸۰۰ این بازی به عنوان بیلیارد اعیان زادگان شناخته می‌شد، اما شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مردم با حرفه‌ها و مشاغل مختلف از آغاز، این بازی را انجام می‌دادند.
در سال ۱۶۰۰ مردم آشنایی کافی با این بازی پیدا کردند، به طوری که شکسپیر در کتاب آنتونی و کلئوپاترا به آن اشاره کرده بود. در اواخر سال ۱۶۰۰ چوب بیلیارد ساخته شد. وقتی توپ در کنار یک باند قرار می‌گرفت، برای ضربه زدن به توپ از چماق به خاطر نوک بزرگش به سختی می‌شد استفاده کرد، به همین دلیل بازیکنان چماق را وارونه گرفته و از دسته اش برای ضربه زدن به توپ استفاده می‌کردند. به دسته «دم» به معنی «دنباله» می‌گفتند که واژه چوب بیلیارد از این کلمه استخراج شده است.
در ابتدا میز‌ها دارای دیواره‌های عمود و پهن در پشت باند‌ها بودند که از افتادن توپ‌ها جلوگیری می‌کردند. تجهیزات بیلیارد به خاطر انقلاب صنعتی بعد از سال ۱۸۰۰ در انگلستان به سرعت توسعه پیدا کرد.
گچ برای اصطکاک بیشتر بین توپ و چوب بیلیارد حتی قبل از اینکه چوب بیلیارد نوک داشته باشد استفاده می‌شد. در سال ۱۸۲۳ چرم نوک چوب بیلیارد که با آن یک بازیکن می‌توانست توپ را به یک سو چرخش بدهد ساخته شد.
میهمانان انگلیسی به مردم آمریکایی نشان دادند که چطور در بازی از حالت چرخشی استفاده می‌کنند و به این حالت چرخشی فقط در آمریکا و نه در جا‌های دیگر اینگلیش می‌گفتند.
در سال ۱۸۲۹ چوب بیلیارد دو تکه بود. حدود سال ۱۸۲۵ سطح میز‌ها از تخته سنگ ساخته می‌شد. گودیر در سال ۱۸۳۹ توده کائوچو را کشف کرد و تا سال ۱۸۴۵ از آن برای ساخت گوشه‌های میز بیلیارد استفاده کرد. تا سال ۱۸۵۰ میز بیلیارد شکل صحیح و املی به خود گرفت.

قوانین بازی بیلیارد
قوانین حاکم بر بازی بیلیارد از حدود سال ۱۷۷۰ تا ۱۹۲۰ همان قوانین حاکم بر بازی بیلیارد در انگلستان بود. این بازی بر روی یک میز بزرگ به شکل مکعب مستطیل با سه توپ و شش حفره انجام می‌شد.
در قرن ۱۸ اندازه استاندارد میز‌ها دو به یک، یعنی طول دو متر و عرض یک متر بود. قبل از این ابعاد استانداردی برای ساختن میز وجود نداشت. اصول بازی بیلیارد انگلیسی به واسطه بازی اسنوکر که یک بازی پیچیده، رنگارنگ و مرکب از جنبه‌های دفاعی و تهاجمی بود، ادامه پیدا کرد با این تفاوت که در بازی اسنوکر از ۲۲ توپ و در بازی بیلیارد انگلیسی از ۳ توپ استفاده می‌شد.
اشتیاقی که انگلیسی‌ها به بازی اسنوکر داشتند همانند اشتیاق آمریکایی‌ها به بازی بیسبال بود. به خاطر این اشتیاق، شما می‌توانید هر روز شاهد رقابتی در بازی اسنوکر در انگلیس باشید.
آمریکایی‌ها سال هاست در این رشته فعال هستند و اینکه چطور بازی بیلیارد به آمریکا آورده شده کاملا مشخص نیست. روایت‌ها نشان می‌دهد که این بازی در سال ۱۵۸۰ توسط یک شخص اسپانیایی به خیابان آگوستین آورده شده است، اما تحقیقات به عمل آمده نشان می‌دهد که در سال ۱۵۸۰ هیچ اثری از این بازی وجود نداشته و بیشتر احتمال می‌رود که این بازی توسط مهاجران انگلیسی و هندی به آمریکا وارد شده باشد.
در سال ۱۷۰۰ تعدادی از قفسه سازان آمریکایی تصمیم گرفتند میز‌هایی هر چند کوچک برای بازی بیلیارد بسازند. با وجود این بازی بیلیارد در سرتاسر کشور‌های مستعمره گسترش پیدا کرد. مشهورترین آن‌ها بسفورد، مکانی در نیویورک بود که به دلالان سهام اختصاص داده شده بود.
بازی بیلیارد آمریکایی تا سال ۱۸۷۰ همان بازی بیلیارد ۴ توپه بود که معمولا بر روی یک میز بزرگ ۱۱ یا ۱۲ فوتی با چهار حفره و چهار توپ که ۲ توپ آن سفید و ۲ توپ دیگر قرمز بودند انجام می‌شد.

شما هم می توانید در مورد این مقاله نظر دهید